خدایا دلهایمان
مانند دانه ای
در زیر خاک
که سالهاست
نه آبی خورده
نه کودی
نه نوری
پوسیده
است.
این دلها
اینقدر به غیر تو
مشغول بوده
که الان تاب و تحمل
با تو بودن برایش
سخت است.
حوصله دلهای این روزها
نمیکشد با تو باشد.
خدایا خودت بیا و باغبان
دلهای ماباش
و تمام آفات و علفهای هرز
دلمان را ریشه کن.
و چنان نوری به این
وجود بتابان که شیدایت شود.
گر نور حق به دل و جانت اوفتد
بالله کز آفتاب فلک خوبتر شوی
انسان در رنج و سختی
آفریده شده است
خلقت انسان
آمیخته با سختی و رنج
و مشقت است.
لقد خلق الانسان فی کبد
خدایا به محض
با تو بودن
تمام غصه ها کنار
می رود
و به محض بی تو
بودن
تمام غم های عالم
بر دل سنگینی می کند.
شماخانواده ی
اهل البیت
خانواده کرم
هستین.
منش شما
احسان
به همگان است.
سجیتکم الکرم
و عادتکم الاحسان.
خدایا تو معروفی
به گذشت
به حلم
به بردباری
به پناه بودن
به دستگیری
به بخشش
اما من
معروفم
به عجول بودن
به بی صبری
به ضعف
به گناه.
انت معروف بالتجاوز.
کجایی بابایی عزیزم
وقتی همیشه دعاگوی
همه بودی.
کجاست اون روح بلندت
دلم خیلی براتون
تنگ شده
کم وبیش به یادتون
هستم
منو به خاطر تموم
کوتاهی ها و خودخواهی
ها و جهالت هام ببخشین.
کجایی بی بی عزیزم
کجاست آن روح پاک
و مطهرت
بی بی کنار امام رضا
هرموقع رفتم
نایب الزیاره بودم.
کجاست آن انا انزلنا خواندن های
موقع وضو.
کجاست آن تقیدت به ذکرهای روز
چهارشنبه ها،یا حی یا قیوم
همین اعتقاد شما بود
که اینقدر قوی و محکم بودین.
السلام علیک یا علی بن موسی الرضا
خدایا وقتی
به حرفات
بی توجهم
یعنی
سرکشم
یعنی
یاغیم
ولی
با این
حال
منو
ببخش
چون کسی رو
جز تو ندارم.
الهی
الهی
انت
انت
و انا
انا.
انت العوّاد بالمغفره
و انا العوّاد بالذنوب
تو به بخشیدن
عادت داری
و منم به گناه کردن
عادت دارم.
خدایا
عادتمون
دادی
با مهربونیت
با حلمت
با گذشتت
که دائما
دور
بزنیم
از تموم
راههای
اشتباه
رفته
و آخرش
باز
به سمت
خودت
برگردیم.
